یکی از آسیب دیدگی های شایع ورزشی آسیب رباط صلیبی قدامی زانو(ACL) است که بازسازی و ترمیم آن بسیار مشکل است.
به گزارش بنیان به نقل از medicalxpress، سالانه میلیاردها دلار هزینه ترمیم پارگی های تاندونی و لیگامنت و جراحی های بازسازی کننده در بازار ارتوپدی است. تیمی از محققین دانشگاه سیدنی با همکاری محققین دانشگاه کلمبیا امیدوارند که به لطف یک داربست سنتتیک جدید بتوانند گامی بزرگ در جهت بهبود نتایج ترمیم تاندون و لیگامنت بردارند.
پارگی تاندون ها و لیگامنت ها غالبا در تصادفات و ورزش اتفاق می افتد و متاسفانه به خاطر نرخ و توانایی پایین این بافت ها در بازسازی، روند بهبودی آن ها بسیار آهسته است و گاها نیازمند جراحی های سنگین و یا استفاده از داربست های سنتزی قوی است.
رویکرد متداول برای این پارگی ها شامل استفاده از قالب گیری و هم چنین محدود کردن حرکات از طریق آتل و گیره های مخصوصی که این امر موجب می شود بازتوانی و رسیدن به یک ریکاوری عملکردی حداقل چندین هفته طول بکشد و استفاده از ایمپلنت های موجود نیز خطر رد پیوند و عفونت را افزایش می دهد.
در مطالعه صورت گرفته در دانشگاه سیدنی محققین داربست سنتتیکی را تولید کرده اند که مقاومت آن به تنش ها و هم چنین میزان جذب آب آن با تاندون ها و لیگامنت های طبیعی بسیار مشابه است و همین امر اجازه رشد بافت کلاژنی لیگامنت به درون آن را می دهد.
تاندون ها و لیگامنت های انسانی دارای 70 درصد آب هستند و در ساختار آن ها عروق خونی، اعصاب و عروق لنفی وجود دارد و وظیفه اتصال استخوان به عضله و تسهیل حرکت بدن را به عهده دارند.
پایان مطلب/